Κινητό: 6932756552 | Ιατρείο: 210-4640170 togastav@gmail.com
Σύνδρομο αιφνιδίου βρεφικού θανάτου

Σύνδρομο αιφνιδίου βρεφικού θανάτου

(Sudden Infant Death Syndrome – SIDS)

 

Το Σύνδρομο αιφνιδίου βρεφικού θανάτου (SIDS) αναφέρεται στους θανάτους βρεφών που δεν μπορούν να εξηγηθούν μετά από μια λεπτομερή εξέταση που περιλαμβάνει εξέταση χώρου, ιατρική νεκροψία και εξέταση του κλινικού ιστορικού. Πρόκειται δηλαδή, για ένα βρέφος που πεθαίνει ξαφνικά στο κρεβατάκι του χωρίς προφανή αιτία. Συμβαίνει σπάνια, αλλά είναι από τις συχνότερες αιτίες θανάτου στα βρέφη. Τα αίτια είναι άγνωστα. Οι περισσότερες περιπτώσεις συμβαίνουν σε μωρά 2-6 μηνών, αλλά αφορά τα βρέφη μέχρι και την ηλικία του 1 έτους.

Με ποιο τρόπο όμως μπορούν οι νέοι γονείς να προστατέψουν το παιδί τους;

Υπάρχουν σαφείς οδηγίες για την ασφάλεια του βρέφους σε 3 τομείς: στον ύπνο, στην φροντίδα του βρέφους, στις συνήθειες και στην συμπεριφορά των γονέων και στην θερμοκρασία του βρέφους.

 

ΥΠΝΟΣ

  • Ύπνος σε ύπτια θέση (ανάσκελα) πάντοτε. Ο ύπνος σε πλαϊνή ή πρηνή (μπρούμυτα) θέση δεν είναι ασφαλής και δεν συστήνεται. Η ύπτια θέση ύπνου δεν αυξάνει τον κίνδυνο πνιγμού και εισρόφησης σε βρέφη, ακόμα και σε αυτά με γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, αφού έχουν προστατευτικούς μηχανισμούς των αεροφόρων οδών. Τα βρέφη πρέπει να συνεχίσουν να τοποθετούνται ανάσκελα μέχρι την ηλικία του ενός έτους. Όταν το βρέφος μπορεί μόνο του να γυρίσει από ανάσκελα μπρούμυτα ή το αντίστροφο, μπορεί να του επιτραπεί να παραμείνει στη θέση που έχει πάρει.
  • Χρήση στερεάς επιφάνειας ύπνου: Ένα στερεό(συμπαγές) στρώμα κρεβατιού, καλυμμένο με σεντόνι που εφαρμόζεται κάτω από το στρώμα με λαστιχάκι, είναι η συστηνόμενη επιφάνεια ύπνου για μείωση κινδύνου SIDS και ασφυξίας. Δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται μαξιλάρια αντί για στρώματα, ούτε ως συμπληρώματα στρώματος. Μαλακά στρωσίδια όπως μαξιλάρια, παπλώματα ή κουβερτούλες δεν πρέπει να τοποθετούνται κάτω από το κοιμισμένο βρέφος, ακόμα κι αν καλύπτονται από σεντόνι που εφαρμόζει. Αν χρησιμοποιείται αδιάβροχο κάλυμμα στρώματος, πρέπει να είναι λεπτό και να εφαρμόζει καλά στο στρώμα.
  • Βρεφικά κρεβατάκια, φορητά κρεβατάκια, παρκάκια για παιχνίδια ή ψάθινα κρεβατάκια πρέπει να ακολουθούν τα εγκεκριμένα πρότυπα ασφαλείας και να διαθέτουν τις απαραίτητες πιστοποιήσεις.
  • Τα βρέφη πρέπει να κοιμούνται στο δωμάτιο των γονιών, τουλάχιστον μέχρι την ηλικία των 6 μηνών, αλλά όχι στο ίδιο κρεβάτι. Υπάρχουν στοιχεία ότι αυτό μειώνει τον κίνδυνο SIDS κατά περίπου 50%. Τα βρέφη μπορούν να μεταφέρονται στο κρεβάτι των γονέων για τάισμα ή ηρεμία, αλλά πρέπει να κοιμούνται στο κρεβατάκι τους, όταν ο γονιός είναι έτοιμος να κοιμηθεί. Λόγω του εξαιρετικά ψηλού κινδύνου SIDS και ασφυξίας σε καναπέδες και πολυθρόνες, τα βρέφη δεν πρέπει να ταϊζονται εκεί, αφού υπάρχει μεγάλος κίνδυνος ο γονιός να αποκοιμηθεί. Η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής (ΑΑΡ) δεν συστήνει καμία κατάσταση μοιράσματος του κρεβατιού σαν ασφαλή.

ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΒΡΕΦΟΥΣ – ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΓΟΝΕΩΝ

  • Οι έγκυες γυναίκες πρέπει να έχουν προγεννητική φροντίδα. Υπάρχουν επιδημιολογικά δεδομένα που συνδέουν λιγότερο κίνδυνο SIDS στα βρέφη των οποίων οι μητέρες είχαν προγεννητική φροντίδα.
  • Αποφυγή έκθεσης σε καπνό τσιγάρου κατά την εγκυμοσύνη και μετά την γέννηση. Τόσο το κάπνισμα της εγκύου, όσο και καπνός στο περιβάλλον του βρέφους μετά την γέννηση είναι μεγάλος κίνδυνος για SIDS. Οι μητέρες δεν πρέπει να καπνίζουν κατά την εγκυμοσύνη ούτε μετά την γέννηση του βρέφους. Ο κίνδυνος SIDS είναι ιδιαίτερα ψηλός εάν το βρέφος μοιράζεται το κρεβάτι με ένα καπνιστή.
  • Οι οικογένειες πρέπει να εφαρμόζουν αυστηρούς κανόνες για ένα καθαρό από καπνό, σπίτι και αυτοκίνητο και να μην επιτρέπουν την έκθεση του βρέφους στο δευτερογενές κάπνισμα, σε όλους τους χώρους.
  • Αποφυγή της αλκοόλης και των παράνομων ουσιών κατά την εγκυμοσύνη και μετά τον τοκετό. Υπάρχει αυξημένος κίνδυνος SIDS όταν υπάρχει, πριν και μετά τον τοκετό, έκθεση στην αλκοόλη και σε παράνομες ουσίες. Το ίδιο ισχύει και για τον πατέρα, ιδίως αν κοιμάται σε κοινό κρεβάτι με το βρέφος.
  • Συστήνεται ο αποκλειστικός θηλασμός μέχρι την ηλικία των 6 μηνών. Οποιοσδήποτε βαθμός θηλασμού είναι περισσότερο προστατευτικός από το μη θηλασμό.
  • Εξετάστε το ενδεχόμενο να δώσετε πιπίλα στο βρέφος κατά τον ύπνο. Αν και ο μηχανισμός δεν είναι ξεκάθαρος, μελέτες έχουν δείξει προστατευτικό αποτέλεσμα της πιπίλας έναντι του SIDS. Το προστατευτικό αποτέλεσμα παραμένει κατά την διάρκεια του ύπνου, ακόμα και αν η πιπίλα πέσει από το στόμα του βρέφους. Εάν το βρέφος αρνηθεί την πιπίλα δεν πρέπει να πιεστεί να την δεχτεί. Για τα βρέφη που θηλάζουν καθυστερούμε τη χορήγηση πιπίλας μέχρι να σταθεροποιηθεί ο θηλασμός, συνήθως την 3η-4η εβδομάδα ζωής.
  • Τα βρέφη πρέπει να εμβολιάζονται σύμφωνα με τις οδηγίες. Πρόσφατες αποδείξεις δείχνουν ότι οι εμβολιασμοί μπορεί να έχουν προστατευτική επίδραση στο SIDS. Τα βρέφη επίσης πρέπει να εξετάζονται στις επισκέψεις ρουτίνας από τον παιδίατρο, σύμφωνα με τις οδηγίες.

ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑ ΒΡΕΦΟΥΣ

  • Τα βρεφικά ρούχα πρέπει να κρατούν ζεστό το βρέφος, χωρίς το πιθανό κίνδυνο να σκεπάσουν η να παγιδεύσουν το κεφάλι. Υπερβολικό τύλιγμα και σκέπασμα του προσώπου και της κεφαλής πρέπει να αποφεύγονται.
  • Αποφυγή υπερθέρμανσης. Η θερμοκρασία του δωματίου δεν πρέπει να υπερβαίνει τους 22 βαθμούς,
  • Τα βρέφη πρέπει να ντύνονται ανάλογα με το περιβάλλον. Οι γονείς πρέπει να εκτιμούν το βρέφος για σημεία υπερθέρμανσης, όπως την εφίδρωση ή αν νοιώθουν ζεστό το στήθος του στο άγγιγμα.
  • Τα βρέφη πρέπει να εμβολιάζονται σύμφωνα με τις οδηγίες. Πρόσφατες αποδείξεις δείχνουν ότι οι εμβολιασμοί μπορεί να έχουν προστατευτική επίδραση στο SIDS. Τα βρέφη επίσης πρέπει να εξετάζονται από τον παιδίατρο, στις επισκέψεις ρουτίνας σύμφωνα με τις οδηγίες.

 

Παιδικός σταθμός και ιώσεις

Παιδικός σταθμός και ιώσεις

Είναι γνωστό ότι τους χειμωνιάτικους μήνες βιώνουμε μία έξαρση των εποχικών ιογενών λοιμώξεων. Τα παιδιά κάτω των 3 ετών είναι περισσότερο ευάλωτα στις ιογενείς λοιμώξεις, αρρωσταίνουν 8- 10 φορές ανά έτος, ιδίως αν πηγαίνουν σε παιδικό σταθμό. Έχουν ανώριμο ανοσοποιητικό σύστημα, με αποτέλεσμα ανά 10 ημέρες να νοσούν από μια καινούρια ίωση και έτσι να έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα πιο σοβαρής νόσησης και νοσηλείας σε νοσοκομείο.

Τι μπορούμε να κάνουμε γι’ αυτό; 

Κρατάμε το παιδί στο σπίτι όταν έχει :

  • Πυρετό άνω των 37.2 ο c
  • Αρκετό βήχα
  • Βλεννοπυώδη ρινική καταρροή
  • Πόνο στο αυτί
  • Έντονη δυσκαταποσία
  • Κοιλιακό άλγος
  • Εμέτους πάνω από 1/24 ώρες
  • Διαρροϊκές κενώσεις
  • Εξανθήματα
  • Επιπεφυκίτιδα (τσίμπλες στο μάτι)
  • Αδιαθεσία και μειωμένο κέφι για παιχνίδι
  • Δεν κοιμάται καλά λόγω βήχα

 

Πότε το παιδί επιστρέφει στον παιδικό σταθμό:

Όταν:

  • Είναι απύρετο τουλάχιστον 2/ 24ωρα
  • Με πολύ αραιό βήχα (3- 4 φορές όλο το 24 ωρο και χωρίς νυχτερινό βήχα)
  • Με ήπια ορώδη ρινική καταρροή ( λίγη άσπρη καθαρή μυξούλα)
  • Χωρίς εξανθήματα, επιπεφυκίτιδα
  • Χωρίς εμετούς και διάρροιες, για 2/ 24ωρα
  • Κοιμάται καλά
  • Έχει διάθεση για παιχνίδι
  • Αν λαμβάνει αντιβίωση, ο παιδίατρος θα καθορίσει την επιστροφή στον παιδικό σταθμό.

 

Αν ένα παιδί βρεθεί με συμπτώματα ίωσης κατά την διάρκεια της παραμονής του στον σταθμό και κληθεί ο γονέας ή ο κηδεμόνας του να το παραλάβει, αυτό πρέπει να επιστρέψει μετά από 2/24ωρα και αφού πληροί τις παραπάνω προϋποθέσεις.

 

Ο καλύτερος τρόπος ελέγχου της μετάδοσης ιογενών λοιμώξεων είναι η πρόληψη.

Πώς επιτυγχάνεται;

  • Τήρηση των κανόνων υγιεινής (πλύσιμο χεριών με νερό και σαπούνι)
  • Μάθετε στα μεγαλύτερα παιδιά να καλύπτουν το στόμα τους, όταν βήχουν ή φτερνίζονται, με τον αγκώνα τους ή με ένα χαρτομάντηλο, που κατόπιν το πετάμε στον κάλαθο των αχρήστων.
  • Αποφύγετε τους κλειστούς μη καλά αεριζόμενους χώρους κατά την περίοδο έξαρσης των λοιμώξεων & αερίζετε τακτικά και σχολαστικά το σπίτι.
  • Ενισχύστε το ανοσοποιητικό σύστημα του παιδιού με πλούσια διατροφή, φρούτα και λαχανικά.
  • Τηρείστε πρόγραμμα στον ύπνο τους. Τα παιδιά αυτής της ηλικίας πρέπει να κοιμούνται 12 ώρες.
  • Τα παιδιά αυτής της ηλικίας δεν πρέπει να κουράζονται υπερβολικά τις ημέρες, που πηγαίνουν στον παιδικό σταθμό. Οι αθλοπαιδιές και οι επισκέψεις σε παιδικές χαρές πρέπει να γίνονται το Σαββατοκύριακο. Το Σαββατοκύριακο τα παιδιά πρέπει να βγαίνουν έξω και να απολαμβάνουν την φύση, χωρίς υπερβολικά ρούχα, ανεξάρτητα των καιρικών συνθηκών.
  • Να τηρείται πιστά το πρόγραμμα των εμβολιασμών του παιδιού.

Ντύστε το με κατάλληλα ρούχα, έτσι ώστε να μη δυσφορεί-είτε από κρύο είτε από ζέστη. Την εποχή αυτή, που η θερμοκρασία ποικίλλει κατά τη διάρκεια της ημέρας, ενδείκνυται η ένδυση «κατά στρώματα», ώστε να προσαρμόζεται η ένδυση του ανάλογα με τον καιρό (π.χ. ένα ζακετάκι που μπορεί να βγει όταν ζεστάνει η μέρα, ή ένα κοντομάνικο μέσα από το φουτεράκι αντίστοιχα).

ΕΜΒΟΛΙΟ ΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΦΥΜΑΤΙΩΣΗΣ

ΕΜΒΟΛΙΟ ΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΦΥΜΑΤΙΩΣΗΣ

Με εγκύκλιο του υπουργείου Υγείας και σε συνέχεια εισηγήσεων της Εθνικής Επιτροπής Εμβολιασμών, που έγιναν αποδεκτές από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου, επικαιροποιούνται τα δεδομένα σχετικά με τη διενέργεια του αντιφυματικού εμβολιασμού στα νεογνά.

Σύμφωνα με την εγκύκλιο, η πρόληψη της φυματίωσης συστήνεται να γίνεται με εμβολιασμό με BCG στη γέννηση σε νεογνά τα οποία ανήκουν Νεογνά μεταναστών και προσφύγων που ζουν υπό δυσχερείς συνθήκες

  • Νεογνά αθιγγάνων καθώς και άλλων πληθυσμιακών ομάδων που ζουν σε συνθήκες ομαδικής διαβίωσης
  • Νεογνά χρηστών ενδοφλέβιων ναρκωτικών ουσιών
  • Νεογνά των οποίων μέλος του άμεσου οικογενειακού περιβάλλοντος, ήταν πρόσφατα στη φυλακή
  • Νεογνά HIV θετικών μητέρων τα οποία όμως δεν έχουν μολυνθεί από τον ιό
  • Νεογνά οικογενειών που πρόκειται να μετακινηθούν σε χώρες με υψηλή (> 50/100.000) ή μέση (>20/100.000) επίπτωση φυματίωσης
  • Νεογνά, βρέφη και παιδιά στο άμεσο οικογενειακό περιβάλλον των οποίων υπάρχει άτομο με ενεργό φυματίωση, το οποίο δεν συμμορφώνεται στη θεραπεία ή πάσχει από πολυανθεκτική νόσο και το παιδί δεν μπορεί να απομακρυνθεί.

 

Το εμβόλιο θα πρέπει να γίνεται εντός 15 ημερών από την γέννηση. Επίσης ο εμβολιασμός με BCG συστήνεται σε μεγαλύτερα βρέφη και παιδιά μέχρι και την ηλικία των 5 ετών που ανήκουν στις ομάδες αυξημένου κινδύνου και δεν έχουν εμβολιαστεί με BCG.

Ο εμβολιασμός με BCG θα διενεργείται σε όλα τα δημόσια και ιδιωτικά μαιευτήρια.

Κακώσεις σε βρέφη και παιδιά μετά από πτώση στο έδαφος

Κακώσεις σε βρέφη και παιδιά μετά από πτώση στο έδαφος

 

Οι κακώσεις κεφαλής είναι ιδιαίτερα συνηθισμένες στα παιδιά και ευτυχώς κατά κανόνα είναι ήπιες. Οι πτώσεις στο έδαφος είναι ένα συχνό θέμα που απασχολεί γονείς και παιδιάτρους από την ηλικία των 3 – 4 μηνών. Στα νεογνά τα χτυπήματα στο κεφάλι συνήθως είναι αποτέλεσμα κακοποίησης ή προκύπτουν από πτώση από την αγκαλιά της θηλάζουσας μαμάς όταν την παίρνει ο ύπνος. Στα βρέφη και στα νήπια που ξεκινούν να περπατούν, οι πτώσεις είναι πιο συχνές. Πέφτουν από το ρηλάξ, από το καρότσι ή το τραπεζάκι φαγητού όταν δεν δένονται με τις ζώνες ασφαλείας, από το κρεβάτι των γονιών, όπου κοιμούνται με μαξιλάρια γύρω-γύρω χωρίς επίβλεψη, από έπιπλα – αλλαξιέρες και σε πολλές παρόμοιες περιστάσεις.

Στα παιδιά μέσης σχολικής ηλικίας προεξάρχουν οι τραυματισμοί που σχετίζονται με την άθληση και άλλα παιχνίδια σε παιδικές χαρές ή παιδότοπους, ενώ στα μεγαλύτερα παιδιά και στους εφήβους κυριαρχούν οι κακώσεις, οι οποίες σχετίζονται με κινούμενα οχήματα (τροχαία ατυχήματα).

Είναι χρήσιμο, λοιπόν, οι γονείς να γνωρίζουν ορισμένα χαρακτηριστικά τους και να είναι σε θέση να ξεχωρίσουν μια αθώα κάκωση από αυτήν που θα χρειαστεί περαιτέρω εξειδικευμένη εκτίμηση.

Τα τραύματα της κεφαλής διακρίνονται στα εξωτερικά και στα εσωτερικά. Τα εσωτερικά τραύματα συνήθως συνδυάζονται με κατάγματα κρανίου ή άλλων οστών και κάποια εξ αυτών μπορεί να είναι εξαιρετικά επικίνδυνα. Τα εξωτερικά τραύματα παρότι προκαλούν «τρόμο» στην θέα τους, συνήθως αφορούν «αθώα» χτυπήματα. Ειδικά το κρανίο, επειδή είναι πλούσιο σε αγγεία, συχνά μετά από πτώσεις, ακόμα και ήπιες, παρουσιάζει μεγάλα κεφαλαιματώματα (καρούμπαλα), ορατές διογκώσεις κάτω από το δέρμα, που μπορεί να χρειαστούν αρκετές ημέρες μέχρι να υποχωρήσουν.

 

Στοιχεία σχετικά με το μηχανισμό της κάκωσης που έχουν μεγαλύτερο βαθμό επικινδυνότητας είναι:

  • Πτώση από ύψος άνω των 60 εκατοστών, που αντιστοιχεί στο μέσο ύψος ενός κρεβατιού.
  • Πρόσκρουση σε σκληρή επιφάνεια (πλακάκια, τσιμέντο).
  • Πρόσκρουση σε σταθερό αντικείμενο με ταχύτητα (π.χ. παιδί που τρέχει και χτυπά στον τοίχο).
  • Πλήξη με βαρύ ή/και ταχέως κινούμενο αντικείμενο (π.χ. πέτρα, μπάλα).
  • Ατύχημα με ποδήλατο ή δίκυκλο χωρίς κράνος.
  • Τροχαίο με αυτοκίνητο – παράσυρση.
  • Ηλικία <2 ετών.
  • Χτύπημα στο πίσω μέρος του κεφαλιού (ινιακή χώρα).
  • Ασαφές ιστορικό, ελλιπείς πληροφορίες κάκωσης.
  • Υποψία κάκωσης από πρόθεση, κακοποίηση.

 

Ένα παιδί με ήπια κάκωση μπορεί να:

  • Κάνει 1-2 εμέτους.
  • Παρουσιάσει ήπιο πονοκέφαλο
  • Μην έχει όρεξη για φαγητό, καλή διάθεση, ήρεμο ύπνο ή να δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί.

 

Επικοινωνούμε με τον παιδίατρο μας εάν:

  • Πρόκειται για βρέφος (<12 μηνών).
  • Ο τραυματισμός προκλήθηκε από πτώση από ύψος (μεγαλύτερο από το ύψος του).
  • Ο τραυματισμός προκλήθηκε από τροχαίο ατύχημα.
  • Έχει χάσει τις αισθήσεις του, έστω και παροδικά.
  • Κλαίει απαρηγόρητα.
  • Παραπονιέται για πόνο στο κεφάλι ή στον αυχένα.
  • Κάνει πολλές φορές εμετό.
  • Παρουσιάζει υπνηλία, δεν μπορεί να ξυπνήσει εύκολα.
  • Δεν περπατάει ή δεν μιλάει φυσιολογικά.
  • Αυξημένη τάση μεγάλης πηγής στα νεογνά και στα βρέφη, στα οποία ακόμα δεν έχουν κλείσει οι ραφές του κρανίου.

 

Μεταβαίνουμε άμεσα στο νοσοκομείο για νευροχειρουργική εκτίμηση, εάν το παιδί:

  • Έχει χάσει τις αισθήσεις του.
  • Δεν αναπνέει φυσιολογικά.
  • Δεν μιλάει φυσιολογικά.
  • Δεν περπατάει, δεν ισορροπεί, δεν κινεί τα άκρα του φυσιολογικά.
  • Παραπονείται για πρόβλημα στην όραση( θόλωση όρασης ή διπλωπία) ή οι κόρες των ματιών του δεν έχουν ίδιο μέγεθος ή παρουσιάζει στραβισμό.
  • Τρέχει αίμα ή καθαρό υγρό από τη μύτη, το αυτί ή το στόμα.
  • Πονάει ο αυχένας του.
  • Κάνει σπασμούς.
  • Αν φέρει μεγάλο θλαστικό τραύμα.

 

Αντιμετώπιση στο σπίτι:

  • Βάζουμε πάγο (τυλιγμένο σε μια πετσέτα) στην τραυματισμένη περιοχή για 20 λεπτά κάθε 3-4 ώρες.
  • Εάν αιμορραγεί, εφαρμόζουμε στο σημείο της αιμορραγίας σταθερή πίεση με ένα καθαρό πανί.
  • Δίνουμε παυσίπονο (παρακεταμόλη, ιβουπροφένη).
  • Φροντίζουμε να πίνει αρκετά υγρά, να τρώει ελαφριά, να ξεκουράζεται και να απέχει από έντονες δραστηριότητες για τις επόμενες 3 ημέρες.
  • Παρακολουθούμε το παιδί για τις επόμενες 24 ώρες. Αυτό σημαίνει ότι ο γονιός πρέπει να το ξυπνά κάθε 2 ώρες και να ελέγχει αν αφυπνίζεται και αν αντιδρά φυσιολογικά. Είναι βέβαια λογικό το παιδί να θέλει αμέσως μετά να ξανακοιμηθεί. Αν όμως δεν ξυπνάει, δεν απαντά ή δείχνει οποιοδήποτε σημάδι εσωτερικού τραύματος θα πρέπει να μεταφερθεί στο πλησιέστερο νοσοκομείο.

 

Τέλος, η διάκριση ανάμεσα σε ένα απλό και ένα σοβαρό χτύπημα, μερικές φορές είναι δύσκολη και απαιτεί υψηλό δείκτη υποψίας από την πλευρά του γονέα. Γι’ αυτό απαιτείται ψυχραιμία και εγρήγορση, προκειμένου να αξιολογηθεί σωστά ένα παιδί, μετά από πτώση στο έδαφος. Σε κάθε περίπτωση είναι προτιμότερη η πρόληψη από την αντιμετώπιση και θεραπεία. Πολλή προσοχή λοιπόν, στα βρέφη και στα μικρά παιδιά.

Εθνικό πρόγραμμα Εμβολιασμών Παιδιών και Εφήβων 2022

Εθνικό πρόγραμμα Εμβολιασμών Παιδιών και Εφήβων 2022

Ανακοινώθηκε το νέο πρόγραμμα εμβολιασμού παιδιών και εφήβων 2022. Η πιο σημαντική αλλαγή που αυτό περιλαμβάνει είναι η σύσταση για εμβολιασμό έναντι του ιού των ανθρωπίνων θηλωμάτων (HPV) σε αγόρια και κορίτσια ηλικίας 9 – 11 ετών. Το εμβόλιο θα αποζημιώνεται πλήρως και για τα αγόρια και για τα κορίτσια.

Το εμβόλιο έναντι του HPV συμβάλλει στην πρόληψη του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας, του καρκίνου του πέους, του καρκίνου του πρωκτού και του στοματοφάρυγγα και του λάρυγγα, καθώς επίσης και των καλοήθων παθήσεων που σχετίζονται με αυτόν τον ιό, όπως είναι τα κονδυλώματα. Η μέγιστη προστασία επιτυγχάνεται, εφόσον ο εμβολιασμός ολοκληρωθεί πριν την έναρξη της σεξουαλικής δραστηριότητας. Στη χώρα μας διατίθεται το εννεαδύναμο (HPV9) εμβόλιο HPV. Το σχήμα εμβολιασμού με HPV (HPV9) ανάλογα με την ηλικία έναρξης του παιδιού είναι το ακόλουθο:

  • Έναρξη εμβολιασμού σε ηλικία <15 ετών: 2 δόσεις με μεσοδιάστημα 6 μηνών
  • Έναρξη εμβολιασμού σε ηλικία ≥15 ετών: 3 δόσεις (σχήμα 0, 1–2, 6 μήνες).
  • Σε ειδικές περιπτώσεις αυξημένου κινδύνου συνιστάται εμβολιασμός έναντι του HPV σε άτομα ηλικίας 9–26 ετών σε σχήμα 3 δόσεων (0, 1–2, 6 μήνες)

Σε ομάδες αυξημένου κινδύνου ανήκουν τα άτομα που πάσχουν από:

  • Πρωτοπαθή ή δευτεροπαθή ανοσοκαταστολή, με επηρεασμένη κυτταρική ή χυμική ανοσία, όπως ανεπάρκειες Β και Τ-κυττάρων
  • Λοίμωξη HIV.
  • Κακοήθη νεοπλάσματα.
  • Μεταμόσχευση.
  • Αυτοάνοσα νοσήματα.
  • Λήψη ανοσοκατασταλτικής αγωγής.
  • Άνδρες που έχουν σεξουαλικές επαφές με άνδρες.

 

 

error: Content is protected !!