Παιδικός σταθμός και ιώσεις

από togastav | Μαρ 11, 2023 | Γενικά

Είναι γνωστό ότι τους χειμωνιάτικους μήνες βιώνουμε μία έξαρση των εποχικών ιογενών λοιμώξεων. Τα παιδιά κάτω των 3 ετών είναι περισσότερο ευάλωτα στις ιογενείς λοιμώξεις, αρρωσταίνουν 8- 10 φορές ανά έτος, ιδίως αν πηγαίνουν σε παιδικό σταθμό. Έχουν ανώριμο ανοσοποιητικό σύστημα, με αποτέλεσμα ανά 10 ημέρες να νοσούν από μια καινούρια ίωση και έτσι να έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα πιο σοβαρής νόσησης και νοσηλείας σε νοσοκομείο.

Τι μπορούμε να κάνουμε γι’ αυτό; 

Κρατάμε το παιδί στο σπίτι όταν έχει :

• Πυρετό άνω των 37.2 ο c
• Αρκετό βήχα
• Βλεννοπυώδη ρινική καταρροή
• Πόνο στο αυτί
• Έντονη δυσκαταποσία
• Κοιλιακό άλγος
• Εμέτους πάνω από 1/24 ώρες
• Διαρροϊκές κενώσεις
• Εξανθήματα
• Επιπεφυκίτιδα (τσίμπλες στο μάτι)
• Αδιαθεσία και μειωμένο κέφι για παιχνίδι
• Δεν κοιμάται καλά λόγω βήχα

Πότε το παιδί επιστρέφει στον παιδικό σταθμό:

Όταν:

• Είναι απύρετο τουλάχιστον 2/ 24ωρα
• Με πολύ αραιό βήχα (3- 4 φορές όλο το 24 ωρο και χωρίς νυχτερινό βήχα)
• Με ήπια ορώδη ρινική καταρροή ( λίγη άσπρη καθαρή μυξούλα)
• Χωρίς εξανθήματα, επιπεφυκίτιδα
• Χωρίς εμετούς και διάρροιες, για 2/ 24ωρα
• Κοιμάται καλά
• Έχει διάθεση για παιχνίδι
• Αν λαμβάνει αντιβίωση, ο παιδίατρος θα καθορίσει την επιστροφή στον παιδικό σταθμό.

Αν ένα παιδί βρεθεί με συμπτώματα ίωσης κατά την διάρκεια της παραμονής του στον σταθμό και κληθεί ο γονέας ή ο κηδεμόνας του να το παραλάβει, αυτό πρέπει να επιστρέψει μετά από 2/24ωρα και αφού πληροί τις παραπάνω προϋποθέσεις.

Ο καλύτερος τρόπος ελέγχου της μετάδοσης ιογενών λοιμώξεων είναι η πρόληψη.

Πώς επιτυγχάνεται;

• Τήρηση των κανόνων υγιεινής (πλύσιμο χεριών με νερό και σαπούνι)
• Μάθετε στα μεγαλύτερα παιδιά να καλύπτουν το στόμα τους, όταν βήχουν ή φτερνίζονται, με τον αγκώνα τους ή με ένα χαρτομάντηλο, που κατόπιν το πετάμε στον κάλαθο των αχρήστων.
• Αποφύγετε τους κλειστούς μη καλά αεριζόμενους χώρους κατά την περίοδο έξαρσης των λοιμώξεων & αερίζετε τακτικά και σχολαστικά το σπίτι.
• Ενισχύστε το ανοσοποιητικό σύστημα του παιδιού με πλούσια διατροφή, φρούτα και λαχανικά.
• Τηρείστε πρόγραμμα στον ύπνο τους. Τα παιδιά αυτής της ηλικίας πρέπει να κοιμούνται 12 ώρες.
• Τα παιδιά αυτής της ηλικίας δεν πρέπει να κουράζονται υπερβολικά τις ημέρες, που πηγαίνουν στον παιδικό σταθμό. Οι αθλοπαιδιές και οι επισκέψεις σε παιδικές χαρές πρέπει να γίνονται το Σαββατοκύριακο. Το Σαββατοκύριακο τα παιδιά πρέπει να βγαίνουν έξω και να απολαμβάνουν την φύση, χωρίς υπερβολικά ρούχα, ανεξάρτητα των καιρικών συνθηκών.
• Να τηρείται πιστά το πρόγραμμα των εμβολιασμών του παιδιού.

Ντύστε το με κατάλληλα ρούχα, έτσι ώστε να μη δυσφορεί-είτε από κρύο είτε από ζέστη. Την εποχή αυτή, που η θερμοκρασία ποικίλλει κατά τη διάρκεια της ημέρας, ενδείκνυται η ένδυση «κατά στρώματα», ώστε να προσαρμόζεται η ένδυση του ανάλογα με τον καιρό (π.χ. ένα ζακετάκι που μπορεί να βγει όταν ζεστάνει η μέρα, ή ένα κοντομάνικο μέσα από το φουτεράκι αντίστοιχα).

ΕΜΒΟΛΙΟ ΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΦΥΜΑΤΙΩΣΗΣ

από togastav | Οκτ 15, 2022 | Γενικά

Με εγκύκλιο του υπουργείου Υγείας και σε συνέχεια εισηγήσεων της Εθνικής Επιτροπής Εμβολιασμών, που έγιναν αποδεκτές από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου, επικαιροποιούνται τα δεδομένα σχετικά με τη διενέργεια του αντιφυματικού εμβολιασμού στα νεογνά.

Σύμφωνα με την εγκύκλιο, η πρόληψη της φυματίωσης συστήνεται να γίνεται με εμβολιασμό με BCG στη γέννηση σε νεογνά τα οποία ανήκουν Νεογνά μεταναστών και προσφύγων που ζουν υπό δυσχερείς συνθήκες

• Νεογνά αθιγγάνων καθώς και άλλων πληθυσμιακών ομάδων που ζουν σε συνθήκες ομαδικής διαβίωσης
• Νεογνά χρηστών ενδοφλέβιων ναρκωτικών ουσιών
• Νεογνά των οποίων μέλος του άμεσου οικογενειακού περιβάλλοντος, ήταν πρόσφατα στη φυλακή
• Νεογνά HIV θετικών μητέρων τα οποία όμως δεν έχουν μολυνθεί από τον ιό
• Νεογνά οικογενειών που πρόκειται να μετακινηθούν σε χώρες με υψηλή (> 50/100.000) ή μέση (>20/100.000) επίπτωση φυματίωσης
• Νεογνά, βρέφη και παιδιά στο άμεσο οικογενειακό περιβάλλον των οποίων υπάρχει άτομο με ενεργό φυματίωση, το οποίο δεν συμμορφώνεται στη θεραπεία ή πάσχει από πολυανθεκτική νόσο και το παιδί δεν μπορεί να απομακρυνθεί.

Το εμβόλιο θα πρέπει να γίνεται εντός 15 ημερών από την γέννηση. Επίσης ο εμβολιασμός με BCG συστήνεται σε μεγαλύτερα βρέφη και παιδιά μέχρι και την ηλικία των 5 ετών που ανήκουν στις ομάδες αυξημένου κινδύνου και δεν έχουν εμβολιαστεί με BCG.

Ο εμβολιασμός με BCG θα διενεργείται σε όλα τα δημόσια και ιδιωτικά μαιευτήρια.

Κακώσεις σε βρέφη και παιδιά μετά από πτώση στο έδαφος

από togastav | Ιούν 19, 2022 | Γενικά

Οι κακώσεις κεφαλής είναι ιδιαίτερα συνηθισμένες στα παιδιά και ευτυχώς κατά κανόνα είναι ήπιες. Οι πτώσεις στο έδαφος είναι ένα συχνό θέμα που απασχολεί γονείς και παιδιάτρους από την ηλικία των 3 – 4 μηνών. Στα νεογνά τα χτυπήματα στο κεφάλι συνήθως είναι αποτέλεσμα κακοποίησης ή προκύπτουν από πτώση από την αγκαλιά της θηλάζουσας μαμάς όταν την παίρνει ο ύπνος. Στα βρέφη και στα νήπια που ξεκινούν να περπατούν, οι πτώσεις είναι πιο συχνές. Πέφτουν από το ρηλάξ, από το καρότσι ή το τραπεζάκι φαγητού όταν δεν δένονται με τις ζώνες ασφαλείας, από το κρεβάτι των γονιών, όπου κοιμούνται με μαξιλάρια γύρω-γύρω χωρίς επίβλεψη, από έπιπλα – αλλαξιέρες και σε πολλές παρόμοιες περιστάσεις.

Στα παιδιά μέσης σχολικής ηλικίας προεξάρχουν οι τραυματισμοί που σχετίζονται με την άθληση και άλλα παιχνίδια σε παιδικές χαρές ή παιδότοπους, ενώ στα μεγαλύτερα παιδιά και στους εφήβους κυριαρχούν οι κακώσεις, οι οποίες σχετίζονται με κινούμενα οχήματα (τροχαία ατυχήματα).

Είναι χρήσιμο, λοιπόν, οι γονείς να γνωρίζουν ορισμένα χαρακτηριστικά τους και να είναι σε θέση να ξεχωρίσουν μια αθώα κάκωση από αυτήν που θα χρειαστεί περαιτέρω εξειδικευμένη εκτίμηση.

Τα τραύματα της κεφαλής διακρίνονται στα εξωτερικά και στα εσωτερικά. Τα εσωτερικά τραύματα συνήθως συνδυάζονται με κατάγματα κρανίου ή άλλων οστών και κάποια εξ αυτών μπορεί να είναι εξαιρετικά επικίνδυνα. Τα εξωτερικά τραύματα παρότι προκαλούν «τρόμο» στην θέα τους, συνήθως αφορούν «αθώα» χτυπήματα. Ειδικά το κρανίο, επειδή είναι πλούσιο σε αγγεία, συχνά μετά από πτώσεις, ακόμα και ήπιες, παρουσιάζει μεγάλα κεφαλαιματώματα (καρούμπαλα), ορατές διογκώσεις κάτω από το δέρμα, που μπορεί να χρειαστούν αρκετές ημέρες μέχρι να υποχωρήσουν.

Στοιχεία σχετικά με το μηχανισμό της κάκωσης που έχουν μεγαλύτερο βαθμό επικινδυνότητας είναι:

• Πτώση από ύψος άνω των 60 εκατοστών, που αντιστοιχεί στο μέσο ύψος ενός κρεβατιού.
• Πρόσκρουση σε σκληρή επιφάνεια (πλακάκια, τσιμέντο).
• Πρόσκρουση σε σταθερό αντικείμενο με ταχύτητα (π.χ. παιδί που τρέχει και χτυπά στον τοίχο).
• Πλήξη με βαρύ ή/και ταχέως κινούμενο αντικείμενο (π.χ. πέτρα, μπάλα).
• Ατύχημα με ποδήλατο ή δίκυκλο χωρίς κράνος.
• Τροχαίο με αυτοκίνητο – παράσυρση.
• Ηλικία <2 ετών.
• Χτύπημα στο πίσω μέρος του κεφαλιού (ινιακή χώρα).
• Ασαφές ιστορικό, ελλιπείς πληροφορίες κάκωσης.
• Υποψία κάκωσης από πρόθεση, κακοποίηση.

Ένα παιδί με ήπια κάκωση μπορεί να:

• Κάνει 1-2 εμέτους.
• Παρουσιάσει ήπιο πονοκέφαλο
• Μην έχει όρεξη για φαγητό, καλή διάθεση, ήρεμο ύπνο ή να δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί.

Επικοινωνούμε με τον παιδίατρο μας εάν:

• Πρόκειται για βρέφος (<12 μηνών).
• Ο τραυματισμός προκλήθηκε από πτώση από ύψος (μεγαλύτερο από το ύψος του).
• Ο τραυματισμός προκλήθηκε από τροχαίο ατύχημα.
• Έχει χάσει τις αισθήσεις του, έστω και παροδικά.
• Κλαίει απαρηγόρητα.
• Παραπονιέται για πόνο στο κεφάλι ή στον αυχένα.
• Κάνει πολλές φορές εμετό.
• Παρουσιάζει υπνηλία, δεν μπορεί να ξυπνήσει εύκολα.

• Δεν περπατάει ή δεν μιλάει φυσιολογικά.
• Αυξημένη τάση μεγάλης πηγής στα νεογνά και στα βρέφη, στα οποία ακόμα δεν έχουν κλείσει οι ραφές του κρανίου.

Μεταβαίνουμε άμεσα στο νοσοκομείο για νευροχειρουργική εκτίμηση, εάν το παιδί:

• Έχει χάσει τις αισθήσεις του.
• Δεν αναπνέει φυσιολογικά.
• Δεν μιλάει φυσιολογικά.
• Δεν περπατάει, δεν ισορροπεί, δεν κινεί τα άκρα του φυσιολογικά.
• Παραπονείται για πρόβλημα στην όραση( θόλωση όρασης ή διπλωπία) ή οι κόρες των ματιών του δεν έχουν ίδιο μέγεθος ή παρουσιάζει στραβισμό.
• Τρέχει αίμα ή καθαρό υγρό από τη μύτη, το αυτί ή το στόμα.
• Πονάει ο αυχένας του.
• Κάνει σπασμούς.
• Αν φέρει μεγάλο θλαστικό τραύμα.

Αντιμετώπιση στο σπίτι:

• Βάζουμε πάγο (τυλιγμένο σε μια πετσέτα) στην τραυματισμένη περιοχή για 20 λεπτά κάθε 3-4 ώρες.
• Εάν αιμορραγεί, εφαρμόζουμε στο σημείο της αιμορραγίας σταθερή πίεση με ένα καθαρό πανί.
• Δίνουμε παυσίπονο (παρακεταμόλη, ιβουπροφένη).
• Φροντίζουμε να πίνει αρκετά υγρά, να τρώει ελαφριά, να ξεκουράζεται και να απέχει από έντονες δραστηριότητες για τις επόμενες 3 ημέρες.
• Παρακολουθούμε το παιδί για τις επόμενες 24 ώρες. Αυτό σημαίνει ότι ο γονιός πρέπει να το ξυπνά κάθε 2 ώρες και να ελέγχει αν αφυπνίζεται και αν αντιδρά φυσιολογικά. Είναι βέβαια λογικό το παιδί να θέλει αμέσως μετά να ξανακοιμηθεί. Αν όμως δεν ξυπνάει, δεν απαντά ή δείχνει οποιοδήποτε σημάδι εσωτερικού τραύματος θα πρέπει να μεταφερθεί στο πλησιέστερο νοσοκομείο.

Τέλος, η διάκριση ανάμεσα σε ένα απλό και ένα σοβαρό χτύπημα, μερικές φορές είναι δύσκολη και απαιτεί υψηλό δείκτη υποψίας από την πλευρά του γονέα. Γι’ αυτό απαιτείται ψυχραιμία και εγρήγορση, προκειμένου να αξιολογηθεί σωστά ένα παιδί, μετά από πτώση στο έδαφος. Σε κάθε περίπτωση είναι προτιμότερη η πρόληψη από την αντιμετώπιση και θεραπεία. Πολλή προσοχή λοιπόν, στα βρέφη και στα μικρά παιδιά.

Οξεία γαστρεντερίτιδα στα παιδιά

από togastav | Απρ 3, 2022 | Διατροφή

Η οξεία γαστρεντερίτιδα είναι μια οξεία φλεγμονή του ανώτερου και του κατώτερου πεπτικού συστήματος που προκαλείται από λοιμώδεις παράγοντες, όπως είναι οι ιοί και τα βακτήρια. Είναι μια από τις συχνότερες αιτίες νοσηρότητας στην παιδική ηλικία. Συνήθως πρόκειται για μία ήπια νόσο, η οποία ωστόσο ευθύνεται για μεγάλο αριθμό εισαγωγών στο νοσοκομείο, κυρίως παιδιών ηλικίας κάτω των 5 ετών. Υπολογίζεται ότι κάθε παιδί, κάτω των 3 ετών, θα νοσήσει από γαστρεντερίτιδα 3-5 φορές το χρόνο.

Πιο συχνές είναι οι ιογενείς γαστρεντερίτιδες, ενώ τα συνηθέστερα μικρόβια είναι η σαλμονέλα, η σιγκέλλα, η γερσίνια, το καμπυλοβακτηρίδιο κ.ά. Τα παραπάνω μικρόβια αναπτύσσονται συνήθως σε τροφές που δεν έχουν μαγειρευτεί ή συντηρηθεί σωστά και μεταφέρονται μέσω των τροφών αυτών ή και του νερού. Πολλές φορές οι ιοί και τα μικρόβια μεταφέρονται από άνθρωπο σε άνθρωπο, μέσω των χεριών, λόγω κακών συνθηκών υγιεινής.

Τα κυριότερα συμπτώματα της οξείας γαστρεντερίτιδας είναι οι έμετοι, οι διαρροϊκές κενώσεις με ή χωρίς πρόσμιξη αίματος, ο πυρετός και η αφυδάτωση.

Ο βαθμός της αφυδάτωσης θεωρείται ήπιος όταν το παιδί είναι σε καλή κατάσταση, με φυσιολογικά ζωτικά σημεία και ήπιο αίσθημα δίψας. Η μέτριου βαθμού αφυδάτωση χαρακτηρίζεται από μέτρια αύξηση των σφυγμών και της συχνότητας των αναπνοών, νωθρότητα ή ευερεθιστότητα, ξηρότητα του στόματος και των χειλέων και έντονο αίσθημα δίψας. Στη σοβαρού βαθμού αφυδάτωση, οι σφυγμοί και η συχνότητα των αναπνοών είναι πολύ αυξημένες, η αρτηριακή πίεση είναι ελαττωμένη και το παιδί μπορεί να βρίσκεται σε λήθαργο ή κώμα. Οι βλεννογόνοι του στόματος και των χειλέων είναι εξαιρετικά ξηροί, το παιδί κλαίει χωρίς δάκρυα, έχει μειωμένη διούρηση, ενώ παράλληλα έχει εξαιρετικά έντονο αίσθημα δίψας.

Πώς αντιμετωπίζεται η οξεία γαστρεντερίτιδα;

Ο πρωταρχικός σκοπός της θεραπείας της οξείας γαστρεντερίτιδας είναι η ενυδάτωση. Η ενυδάτωση έχει ως στόχο την αναπλήρωση της απώλειας νερού και ηλεκτρολυτών και την αποφυγή της αφυδάτωσης. Η ενυδάτωση γίνεται κατά προτίμηση με ειδικά ηλεκτρολυτικά διαλύματα που υπάρχουν στα φαρμακεία. Σε ήπιου και μέτριου βαθμού αφυδάτωση γίνεται ενυδάτωση από το στόμα.

Στις περιπτώσεις εκείνες που παράλληλα με τη διάρροια υπάρχουν και εμετοί, είναι απαραίτητη η διακοπή της σίτισης και της χορήγησης υγρών, τουλάχιστον για μία ώρα μετά τον τελευταίο εμετό. Στη συνέχεια αρχίζει σταδιακή χορήγηση υγρών, διάλυμα νερού με ηλεκτρολύτες, με ρυθμό 5ml (ένα κουταλάκι του γλυκού) ανά 5 λεπτά για μία ώρα, στην συνέχεια 10 ml ανά 5 λεπτά για άλλη μία ώρα και έπειτα, αν έχουν σταματήσει οι εμετοί, μπορεί να ξεκινήσει η επανασίτιση με μικρές ποσότητας ελαφριάς τροφής (π.χ. φρυγανιά, κράκερς). Στη συνέχεια πρέπει να ακολουθεί σταδιακή αύξηση της ποσότητας και της συχνότητας και των υγρών και των στερεών τροφών.

Η αποκλειστική χορήγηση υγρών μπορεί να διαρκέσει 4-6 ώρες, ανάλογα με το βαθμό αφυδάτωσης του παιδιού. Στη συνέχεια, το παιδί αφού ξεκινήσει να επανασιτίζεται με μικρές ποσότητας ελαφριάς τροφής και σταματήσουν οι έμετοι , γρήγορα πρέπει να επιστρέψει στο κανονικό του διαιτολόγιο, ανάλογα με την ηλικία του. Για τα μεγαλύτερα παιδιά συνιστάται η έγκαιρη επανασίτιση με ισορροπημένη δίαιτα βασισμένη σε τροφές που περιέχουν σύνθετους υδατάνθρακες (ρύζι, δημητριακά, ψωμί, πατάτες), ψαχνό κρέας, μαγειρεμένα φρούτα και λαχανικά, γιαούρτι κ.ά. με παράλληλη αποφυγή τροφών υψηλών σε λίπη και απλά σάκχαρα (έτοιμοι χυμοί φρούτων, αναψυκτικά κ.ά.).

Τα τελευταία χρόνια, έχει βρεθεί ότι η εφαρμογή περιορισμένου διαιτολογίου και νηστείας για μεγάλο χρονικό διάστημα, όχι μόνο δεν περιορίζει τη διάρροια, αλλά την επιτείνει και οδηγεί σε μείωση της θρέψης του παιδιού.

Η χορήγηση του ηλεκτρολυτικού διαλύματος συνεχίζεται και μετά την επανασίτιση του παιδιού, μέχρι την πλήρη αποκατάσταση της σύστασης των κενώσεών του, για να καλύπτει τις συνεχιζόμενες απώλειές του σε νερό και ηλεκτρολύτες.

Δεν χορηγούμε χυμούς, τσάι , και αναψυκτικά τύπου “κόλα” γιατί αυξάνουν την κινητικότητα του εντέρου και μπορούν να επιτείνουν τη διάρροια.

Στα βρέφη που θηλάζουν, ο μητρικός θηλασμός δεν διακόπτεται κατά την ενυδάτωση.

Στα βρέφη που δεν θηλάζουν, μετά τη φάση της ενυδάτωσης δίδεται το βρεφικό γάλα που έπαιρναν πριν, χωρίς καμία αραίωση, σε μικρότερη ποσότητα.

Γάλα ελεύθερο λακτόζης συνιστάται όταν οι ασθενείς είναι σοβαρά αφυδατωμένοι, έχουν κλινικά σημεία υποσιτισμού ή παρουσιάζουν επιδείνωση της διάρροιας μετά την επανεισαγωγή του πλήρους γάλακτος.

Η ενδοφλέβια ενυδάτωση ενδείκνυται σε ασθενείς με σοβαρού βαθμού αφυδάτωση, παραλυτικό ειλεό, ακατάσχετους εμέτους ή απώλεια αισθήσεων.

Τα φαρμακευτικά σκευάσματα των ηλεκτρολυτών περιέχουν υδατάνθρακες (απλούς, όπως είναι η γλυκόζη ή σύνθετους, όπως είναι το άμυλο του ρυζιού) και ηλεκτρολύτες (νάτριο και το κάλιο). Τα ηλεκτρολυτικά διαλύματα που προκύπτουν από την αραίωση των σκευασμάτων αυτών στο νερό, συμβάλλουν αφ’ ενός στην ενυδάτωση και αφετέρου μειώνουν τον όγκο των κοπράνων και τη διάρκεια της διάρροιας, μέσω της ευόδωσης της απορρόφησης του νατρίου και την παθητική μεταφορά του νερού από τον αυλό του εντέρου προς τα εντερικά κύτταρα.

Χρειάζονται φάρμακα;

Στις ιογενείς γαστρεντερίτιδες δεν χρειάζονται φάρμακα για την αντιμετώπισή τους. Πολλές μικροβιακές γαστρεντερίτιδες επίσης αποδράμουν από μόνες τους χωρίς χορήγηση φαρμάκων. Τα αντιβιοτικά σπάνια ενδείκνυνται στη θεραπεία της οξείας γαστρεντερίτιδας, αφού στην πλειονότητα των περιπτώσεων η νόσος αποδράμει από μόνη της.

Εξαίρεση αποτελεί η γαστρεντερίτιδα από συγκεκριμένα μικρόβια , όπως είναι η σιγκέλλα , το καμπυλοβακτηρίδιο, το εντεροδιεισδυτικό ή το εντεροτοξινογόνο κολοβακτηρίδιο για τη θεραπεία της οποίας χορηγούνται αντιβιοτικά.

Στις περιπτώσεις μη επιπλεγμένης γαστρεντερίτιδας από σαλμονέλα , δεν συνιστάται χορήγηση αντιβιοτικών, γιατί η χρήση τους μπορεί να παρατείνει τη μικροβιοφορεία.

Η χορήγηση αντιβιοτικών για τη θεραπεία της γαστρεντερίτιδας από σαλμονέλα συνιστάται στις παρακάτω κατηγορίες ασθενών:

1. σε ανοσοκατασταλμένα άτομα
2. σε παιδιά με αιμοσφαιρινοπάθειες
3. σε παιδιά με τυφοειδή πυρετό
4. σε βακτηριαιμία από σαλμονέλα
5. σε βρέφη κάτω των 3 μηνών

Φάρμακα που εμποδίζουν τον περισταλτισμό του εντέρου, όπως η λοπεραμίδη και η διφαινοξυλάτη με την ατροπίνη, δεν έχουν θέση στη θεραπεία της οξείας διάρροιας στα παιδιά, γιατί μπορούν να προκαλέσουν ειλεό και υπερανάπτυξη των παθογόνων οργανισμών.

Νεότερα φάρμακα, όπως είναι η ρασεκαδοτρύλη, μπορούν να χρησιμοποιηθούν μετά από σύσταση του θεράποντα ιατρού.

Προβιοτικά , όπως είναι ο γαλακτοβάκιλλος και οι σακχαρομύκητες boulardii, μπορούν σε ειδικές περιπτώσεις να είναι χρήσιμες στη θεραπεία της οξείας γαστρεντερίτιδας, όπως για παράδειγμα της διάρροιας από τον ιό Rota ή της διάρροιας μετά από αντιβιοτικά. Ωστόσο, η χρήση τους πρέπει να γίνεται μετά από σύσταση του θεράποντος ιατρού.

Πώς επιτυγχάνεται η πρόληψη της γαστρεντερίτιδας;

Η πρόληψη μπορεί να επιτευχθεί με τη βελτίωση των αποχετεύσεων, την τήρηση των κανόνων υγιεινής, κυρίως το πλύσιμο των χεριών, την επαρκή κατάψυξη των τροφών, την εφαρμογή μητρικού θηλασμού στα βρέφη και τέλος, την αποφυγή χορήγησης στα παιδιά μη παστεριωμένου γάλακτος, μη επαρκώς ψημένων κρεάτων και πουλερικών, καθώς και ατελών βρασμένων αυγών (κάτω των 6 λεπτών).

Σε σχέση με την πρόληψη της γαστρεντερίτιδας από τον ιό Rota, κυκλοφορεί εμβόλιο, με το οποίο συνιστάται να εμβολιάζονται τα βρέφη μέσα στους πρώτους 6 μήνες της ζωής.

Εθνικό πρόγραμμα Εμβολιασμών Παιδιών και Εφήβων 2022

από togastav | Μαρ 27, 2022 | Γενικά

Ανακοινώθηκε το νέο πρόγραμμα εμβολιασμού παιδιών και εφήβων 2022. Η πιο σημαντική αλλαγή που αυτό περιλαμβάνει είναι η σύσταση για εμβολιασμό έναντι του ιού των ανθρωπίνων θηλωμάτων (HPV) σε αγόρια και κορίτσια ηλικίας 9 – 11 ετών. Το εμβόλιο θα αποζημιώνεται πλήρως και για τα αγόρια και για τα κορίτσια.

Το εμβόλιο έναντι του HPV συμβάλλει στην πρόληψη του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας, του καρκίνου του πέους, του καρκίνου του πρωκτού και του στοματοφάρυγγα και του λάρυγγα, καθώς επίσης και των καλοήθων παθήσεων που σχετίζονται με αυτόν τον ιό, όπως είναι τα κονδυλώματα. Η μέγιστη προστασία επιτυγχάνεται, εφόσον ο εμβολιασμός ολοκληρωθεί πριν την έναρξη της σεξουαλικής δραστηριότητας. Στη χώρα μας διατίθεται το εννεαδύναμο (HPV9) εμβόλιο HPV. Το σχήμα εμβολιασμού με HPV (HPV9) ανάλογα με την ηλικία έναρξης του παιδιού είναι το ακόλουθο:

• Έναρξη εμβολιασμού σε ηλικία <15 ετών: 2 δόσεις με μεσοδιάστημα 6 μηνών
• Έναρξη εμβολιασμού σε ηλικία ≥15 ετών: 3 δόσεις (σχήμα 0, 1–2, 6 μήνες).
• Σε ειδικές περιπτώσεις αυξημένου κινδύνου συνιστάται εμβολιασμός έναντι του HPV σε άτομα ηλικίας 9–26 ετών σε σχήμα 3 δόσεων (0, 1–2, 6 μήνες)

Σε ομάδες αυξημένου κινδύνου ανήκουν τα άτομα που πάσχουν από:

• Πρωτοπαθή ή δευτεροπαθή ανοσοκαταστολή, με επηρεασμένη κυτταρική ή χυμική ανοσία, όπως ανεπάρκειες Β και Τ-κυττάρων
• Λοίμωξη HIV.
• Κακοήθη νεοπλάσματα.
• Μεταμόσχευση.
• Αυτοάνοσα νοσήματα.
• Λήψη ανοσοκατασταλτικής αγωγής.
• Άνδρες που έχουν σεξουαλικές επαφές με άνδρες.