Κινητό: 6932756552 | Ιατρείο: 210-4640170 togastav@gmail.com
Κακώσεις σε βρέφη και παιδιά μετά από πτώση στο έδαφος

Κακώσεις σε βρέφη και παιδιά μετά από πτώση στο έδαφος

 

Οι κακώσεις κεφαλής είναι ιδιαίτερα συνηθισμένες στα παιδιά και ευτυχώς κατά κανόνα είναι ήπιες. Οι πτώσεις στο έδαφος είναι ένα συχνό θέμα που απασχολεί γονείς και παιδιάτρους από την ηλικία των 3 – 4 μηνών. Στα νεογνά τα χτυπήματα στο κεφάλι συνήθως είναι αποτέλεσμα κακοποίησης ή προκύπτουν από πτώση από την αγκαλιά της θηλάζουσας μαμάς όταν την παίρνει ο ύπνος. Στα βρέφη και στα νήπια που ξεκινούν να περπατούν, οι πτώσεις είναι πιο συχνές. Πέφτουν από το ρηλάξ, από το καρότσι ή το τραπεζάκι φαγητού όταν δεν δένονται με τις ζώνες ασφαλείας, από το κρεβάτι των γονιών, όπου κοιμούνται με μαξιλάρια γύρω-γύρω χωρίς επίβλεψη, από έπιπλα – αλλαξιέρες και σε πολλές παρόμοιες περιστάσεις.

Στα παιδιά μέσης σχολικής ηλικίας προεξάρχουν οι τραυματισμοί που σχετίζονται με την άθληση και άλλα παιχνίδια σε παιδικές χαρές ή παιδότοπους, ενώ στα μεγαλύτερα παιδιά και στους εφήβους κυριαρχούν οι κακώσεις, οι οποίες σχετίζονται με κινούμενα οχήματα (τροχαία ατυχήματα).

Είναι χρήσιμο, λοιπόν, οι γονείς να γνωρίζουν ορισμένα χαρακτηριστικά τους και να είναι σε θέση να ξεχωρίσουν μια αθώα κάκωση από αυτήν που θα χρειαστεί περαιτέρω εξειδικευμένη εκτίμηση.

Τα τραύματα της κεφαλής διακρίνονται στα εξωτερικά και στα εσωτερικά. Τα εσωτερικά τραύματα συνήθως συνδυάζονται με κατάγματα κρανίου ή άλλων οστών και κάποια εξ αυτών μπορεί να είναι εξαιρετικά επικίνδυνα. Τα εξωτερικά τραύματα παρότι προκαλούν «τρόμο» στην θέα τους, συνήθως αφορούν «αθώα» χτυπήματα. Ειδικά το κρανίο, επειδή είναι πλούσιο σε αγγεία, συχνά μετά από πτώσεις, ακόμα και ήπιες, παρουσιάζει μεγάλα κεφαλαιματώματα (καρούμπαλα), ορατές διογκώσεις κάτω από το δέρμα, που μπορεί να χρειαστούν αρκετές ημέρες μέχρι να υποχωρήσουν.

 

Στοιχεία σχετικά με το μηχανισμό της κάκωσης που έχουν μεγαλύτερο βαθμό επικινδυνότητας είναι:

  • Πτώση από ύψος άνω των 60 εκατοστών, που αντιστοιχεί στο μέσο ύψος ενός κρεβατιού.
  • Πρόσκρουση σε σκληρή επιφάνεια (πλακάκια, τσιμέντο).
  • Πρόσκρουση σε σταθερό αντικείμενο με ταχύτητα (π.χ. παιδί που τρέχει και χτυπά στον τοίχο).
  • Πλήξη με βαρύ ή/και ταχέως κινούμενο αντικείμενο (π.χ. πέτρα, μπάλα).
  • Ατύχημα με ποδήλατο ή δίκυκλο χωρίς κράνος.
  • Τροχαίο με αυτοκίνητο – παράσυρση.
  • Ηλικία <2 ετών.
  • Χτύπημα στο πίσω μέρος του κεφαλιού (ινιακή χώρα).
  • Ασαφές ιστορικό, ελλιπείς πληροφορίες κάκωσης.
  • Υποψία κάκωσης από πρόθεση, κακοποίηση.

 

Ένα παιδί με ήπια κάκωση μπορεί να:

  • Κάνει 1-2 εμέτους.
  • Παρουσιάσει ήπιο πονοκέφαλο
  • Μην έχει όρεξη για φαγητό, καλή διάθεση, ήρεμο ύπνο ή να δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί.

 

Επικοινωνούμε με τον παιδίατρο μας εάν:

  • Πρόκειται για βρέφος (<12 μηνών).
  • Ο τραυματισμός προκλήθηκε από πτώση από ύψος (μεγαλύτερο από το ύψος του).
  • Ο τραυματισμός προκλήθηκε από τροχαίο ατύχημα.
  • Έχει χάσει τις αισθήσεις του, έστω και παροδικά.
  • Κλαίει απαρηγόρητα.
  • Παραπονιέται για πόνο στο κεφάλι ή στον αυχένα.
  • Κάνει πολλές φορές εμετό.
  • Παρουσιάζει υπνηλία, δεν μπορεί να ξυπνήσει εύκολα.
  • Δεν περπατάει ή δεν μιλάει φυσιολογικά.
  • Αυξημένη τάση μεγάλης πηγής στα νεογνά και στα βρέφη, στα οποία ακόμα δεν έχουν κλείσει οι ραφές του κρανίου.

 

Μεταβαίνουμε άμεσα στο νοσοκομείο για νευροχειρουργική εκτίμηση, εάν το παιδί:

  • Έχει χάσει τις αισθήσεις του.
  • Δεν αναπνέει φυσιολογικά.
  • Δεν μιλάει φυσιολογικά.
  • Δεν περπατάει, δεν ισορροπεί, δεν κινεί τα άκρα του φυσιολογικά.
  • Παραπονείται για πρόβλημα στην όραση( θόλωση όρασης ή διπλωπία) ή οι κόρες των ματιών του δεν έχουν ίδιο μέγεθος ή παρουσιάζει στραβισμό.
  • Τρέχει αίμα ή καθαρό υγρό από τη μύτη, το αυτί ή το στόμα.
  • Πονάει ο αυχένας του.
  • Κάνει σπασμούς.
  • Αν φέρει μεγάλο θλαστικό τραύμα.

 

Αντιμετώπιση στο σπίτι:

  • Βάζουμε πάγο (τυλιγμένο σε μια πετσέτα) στην τραυματισμένη περιοχή για 20 λεπτά κάθε 3-4 ώρες.
  • Εάν αιμορραγεί, εφαρμόζουμε στο σημείο της αιμορραγίας σταθερή πίεση με ένα καθαρό πανί.
  • Δίνουμε παυσίπονο (παρακεταμόλη, ιβουπροφένη).
  • Φροντίζουμε να πίνει αρκετά υγρά, να τρώει ελαφριά, να ξεκουράζεται και να απέχει από έντονες δραστηριότητες για τις επόμενες 3 ημέρες.
  • Παρακολουθούμε το παιδί για τις επόμενες 24 ώρες. Αυτό σημαίνει ότι ο γονιός πρέπει να το ξυπνά κάθε 2 ώρες και να ελέγχει αν αφυπνίζεται και αν αντιδρά φυσιολογικά. Είναι βέβαια λογικό το παιδί να θέλει αμέσως μετά να ξανακοιμηθεί. Αν όμως δεν ξυπνάει, δεν απαντά ή δείχνει οποιοδήποτε σημάδι εσωτερικού τραύματος θα πρέπει να μεταφερθεί στο πλησιέστερο νοσοκομείο.

 

Τέλος, η διάκριση ανάμεσα σε ένα απλό και ένα σοβαρό χτύπημα, μερικές φορές είναι δύσκολη και απαιτεί υψηλό δείκτη υποψίας από την πλευρά του γονέα. Γι’ αυτό απαιτείται ψυχραιμία και εγρήγορση, προκειμένου να αξιολογηθεί σωστά ένα παιδί, μετά από πτώση στο έδαφος. Σε κάθε περίπτωση είναι προτιμότερη η πρόληψη από την αντιμετώπιση και θεραπεία. Πολλή προσοχή λοιπόν, στα βρέφη και στα μικρά παιδιά.

Εθνικό πρόγραμμα Εμβολιασμών Παιδιών και Εφήβων 2022

Εθνικό πρόγραμμα Εμβολιασμών Παιδιών και Εφήβων 2022

Ανακοινώθηκε το νέο πρόγραμμα εμβολιασμού παιδιών και εφήβων 2022. Η πιο σημαντική αλλαγή που αυτό περιλαμβάνει είναι η σύσταση για εμβολιασμό έναντι του ιού των ανθρωπίνων θηλωμάτων (HPV) σε αγόρια και κορίτσια ηλικίας 9 – 11 ετών. Το εμβόλιο θα αποζημιώνεται πλήρως και για τα αγόρια και για τα κορίτσια.

Το εμβόλιο έναντι του HPV συμβάλλει στην πρόληψη του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας, του καρκίνου του πέους, του καρκίνου του πρωκτού και του στοματοφάρυγγα και του λάρυγγα, καθώς επίσης και των καλοήθων παθήσεων που σχετίζονται με αυτόν τον ιό, όπως είναι τα κονδυλώματα. Η μέγιστη προστασία επιτυγχάνεται, εφόσον ο εμβολιασμός ολοκληρωθεί πριν την έναρξη της σεξουαλικής δραστηριότητας. Στη χώρα μας διατίθεται το εννεαδύναμο (HPV9) εμβόλιο HPV. Το σχήμα εμβολιασμού με HPV (HPV9) ανάλογα με την ηλικία έναρξης του παιδιού είναι το ακόλουθο:

  • Έναρξη εμβολιασμού σε ηλικία <15 ετών: 2 δόσεις με μεσοδιάστημα 6 μηνών
  • Έναρξη εμβολιασμού σε ηλικία ≥15 ετών: 3 δόσεις (σχήμα 0, 1–2, 6 μήνες).
  • Σε ειδικές περιπτώσεις αυξημένου κινδύνου συνιστάται εμβολιασμός έναντι του HPV σε άτομα ηλικίας 9–26 ετών σε σχήμα 3 δόσεων (0, 1–2, 6 μήνες)

Σε ομάδες αυξημένου κινδύνου ανήκουν τα άτομα που πάσχουν από:

  • Πρωτοπαθή ή δευτεροπαθή ανοσοκαταστολή, με επηρεασμένη κυτταρική ή χυμική ανοσία, όπως ανεπάρκειες Β και Τ-κυττάρων
  • Λοίμωξη HIV.
  • Κακοήθη νεοπλάσματα.
  • Μεταμόσχευση.
  • Αυτοάνοσα νοσήματα.
  • Λήψη ανοσοκατασταλτικής αγωγής.
  • Άνδρες που έχουν σεξουαλικές επαφές με άνδρες.

 

 

ΔΙΑΔΕΡΜΙΚΗ ΜΕΤΡΗΣΗ ΧΟΛΕΡΥΘΡΙΝΗΣ – ΝΕΟΓΝΙΚΟΥ ΙΚΤΕΡΟΥ

ΔΙΑΔΕΡΜΙΚΗ ΜΕΤΡΗΣΗ ΧΟΛΕΡΥΘΡΙΝΗΣ – ΝΕΟΓΝΙΚΟΥ ΙΚΤΕΡΟΥ

Το ιατρείο μας  πλέον διαθέτει αναίμακτο διαδερμικό χολερυθρινόμετρο για εκτίμηση του ικτέρου μετά την έξοδο του νεογνού από το μαιευτήριο.

Σε νεογνά > 35 εβδ και > 24 ωρών συνιστάται η μέτρηση της ολικής χολερυθρίνης για την εκτίμηση του ικτέρου να γίνεται με διαδερμικό χολερυθρινόμετρο. Η χρήση της διαδερμικής μέτρησης ολικής χολερυθρίνης είναι αξιόπιστη και εύχρηστη μέθοδος και έχει μειώσει σημαντικά την συχνότητα της λήψης αίματος για την μέτρησή της.

Η μέτρηση της ολικής χολερυθρίνης πρέπει να γίνεται με λήψη αίματος, όταν:

  • δεν υπάρχει διαθέσιμο διαδερμικό χολερυθρινόμετρο.
  • όταν η τιμή μέτρησης με το διαδερμικό χολερυθρινόμετρο είναι πάνω από 15 mg/dl
  • όταν η μέτρηση ολικής χολερυθρίνης γίνεται σε τελειόμηνα νεογνά με ίκτερο πρώτου 24ώρου
  • σε νεογνά που βρίσκονται υπό φωτοθεραπεία και
  • όταν η τιμή ολικής χολερυθρίνης είναι στα όρια έναρξης φωτοθεραπείας ή  αφαιμαξομετάγγισης.  
Νεογνικός ίκτερος

Νεογνικός ίκτερος

Ο νεογνικός ίκτερος είναι το συχνότερο νεογνικό πρόβλημα, αφού περίπου το 60% των τελειόμηνων νεογνών και το 80% των προώρων εμφανίζουν ίκτερο την πρώτη εβδομάδα της ζωής τους. Δεν είναι νόσος αλλά αποτελεί συνήθως μία αθώα και φυσιολογική μεταβατική κατάσταση του νεογνού. Υπάρχουν λίγες περιπτώσεις που ο ίκτερος είναι παθολογικός.

Ο νεογνικός ίκτερος προκύπτει από την αύξηση της χολερυθρίνης στο αίμα και την εναπόθεση της στους ιστούς. Πρόκειται για μία ουσία που αποτελεί προϊόν της αίμης, η οποία ελευθερώνεται από την αιμοσφαιρίνη. Σε φυσιολογικές χαμηλές τιμές δρα με αντιοξειδωτικό τρόπο στον οργανισμό, μειώνοντας τον κίνδυνο για ισχαιμικές βλάβες και αμφιβληστροειδοπάθειας στα πρόωρα βρέφη. Ωστόσο, η αύξησή της πάνω από 35mg/dl μπορεί να δράσει με επιβλαβή τρόπο στα νευρικά κύτταρα, με αποτέλεσμα την εμφάνιση «πυρηνικού ικτέρου» και μη αναστρέψιμης οξείας εγκεφαλοπάθειας με εκδήλωση σπασμών, εγκεφαλικής παράλυσης, πνευματικής καθυστέρησης και κώφωσης.

Η αύξηση της χολερυθρίνης οφείλεται στην νεογνική ανωριμότητα μεταβολισμού της στο ήπαρ, με αποτέλεσμα να αυξάνεται η συγκέντρωσή της, στα πλαίσια μετάβασης των μεταβολικών οδών από την ενδομήτρια στην εξωμήτρια ζωή.

Ο φυσιολογικός νεογνικός ίκτερος εμφανίζεται τη 2η-3η ημέρα ζωής του νεογνού, διαρκεί μέχρι τη 10η ημέρα για τα τελειόμηνα βρέφη ή μέχρι το τέλος της 2ης εβδομάδας ζωής για τα πρόωρα βρέφη. Η μέγιστη τιμή της χολερυθρίνης συμβαίνει την 3η-5η ημέρα ζωής στα τελειόμηνα βρέφη και την 4η -10η ημέρα ζωής στα πρόωρα. Στα μωρά που θηλάζουν ο ίκτερος μπορεί να διατηρηθεί ακόμη και 3 μήνες μετά τη γέννηση.

Εάν όμως εμφανιστεί ίκτερος από την 1η ημέρα, κρίνεται απαραίτητη η εξέταση του νεογνού, για πιθανότητα ύπαρξης κάποιας παθολογικής κατάστασης όπως αιμόλυση, λοίμωξη, μεταβολικά νοσήματα ή νοσήματα του ήπατος.

Ο νεογνικός ίκτερος εμφανίζεται αρχικά ως κίτρινη χροιά στο δέρμα του προσώπου και σταδιακά καθώς η χολερυθρίνη αυξάνεται, κιτρινίζει το λευκό τμήμα των ματιών,  το υπόλοιπο σώμα και τέλος τα άκρα και τα πέλματα (χολερυθρίνη>20mg/dl). Άλλα συνοδά συμπτώματα είναι η νωθρότητα ή η μεγάλη ανησυχία, η μειωμένη σίτιση, η χαμηλή πρόσληψη βάρους, οι αποχρωματισμένες κενώσεις.

Η διάγνωση γίνεται με επισκόπηση του δέρματος κάτω από άπλετο φυσικό φως. Παρόλο αυτά δεν είναι πάντοτε ακριβής η κλινική εκτίμηση της κατάστασης και για το λόγο αυτό χρειάζεται ο προσδιορισμός της συγκέντρωσης της χολερυθρίνης, είτε με διαδερμικό αναίμακτο χολερυθρινόμετρο, είτε με λήψη αίματος.

Ο παιδίατρος πρέπει να εντοπίζει τα νεογνά που είναι πιθανόν να εμφανίσουν υψηλό ίκτερο. Αυτά είναι τα νεογνά που παρουσιάζουν έναν ή περισσότερους, από τους παρακάτω παράγοντες κινδύνου:

  • Ηλικία κύησης <38 εβδ
  • Προηγούμενο παιδί της οικογένειας με ιστορικό σοβαρού ικτέρου, που χρειάστηκε φωτοθεραπεία
  • Ίκτερος το 1ο 24ωρο ζωής
  • Ασυμβατότητα Rhesus-ομάδων με θετική άμεση Coombs
  • Άλλη γνωστή αιμολυτική νόσος (πχ, ανεπάρκεια G6PD)
  • Αποκλειστικός μητρικός θηλασμός, με απώλεια >10% του βάρους γέννησης
  • Πολυερυθραιμία, κεφαλαιμάτωμα, εκτεταμένες εκχυμώσεις
  • Κλινική εικόνα λοίμωξης, λήθαργος, αστάθεια θερμοκρασίας
  • Υποξία, οξέωση, αφυδάτωση, υπολευκωματιναιμία
  • Παιδί διαβητικής μητέρας με μακροσωμία

Ο φυσιολογικός ίκτερος δεν χρειάζεται θεραπεία, ωστόσο η σωστή και τακτική παρακολούθηση του νεογνού είναι πολύ σημαντική. Στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων ο νεογνικός ίκτερος υποχωρεί μέσα σε λίγες μέρες δίχως θεραπεία.

Αν ο ίκτερος είναι υψηλός το μωρό τοποθετείται κάτω από ειδικές λάμπες (φωτοθεραπεία) για να απομακρυνθεί πιο γρήγορα η χολερυθρίνη. Αν παρά την φωτοθεραπεία, η τιμής της χολερυθρίνης συνεχίζει να αυξάνει, τότε το νεογνό εισάγεται στην ΜΕΝΝ, ερευνώνται όλες οι αιτίες παθολογικού ικτέρου και προετοιμάζεται για αφαιμαξομετάγγιση.

Βιταμίνη D

Βιταμίνη D

Ο ρόλος της στην σωματική υγεία βρεφών και παιδιών.

Η βιταμίνη D είναι μια λιποδιαλυτή βιταμίνη. Ρυθμίζει τα επίπεδα του φωσφόρου και του ασβεστίου στο αίμα συμβάλλοντας στην υγιή ανάπτυξη των οστών.

Ποιες είναι οι πηγές της βιταμίνης D;

Το ηλιακό φως παρέχει το μεγαλύτερο μέρος της βιταμίνης D που χρειάζεται ο ανθρώπινος οργανισμός, καθώς η διαιτητική πρόσληψη καλύπτει μόνο το 5-10% των απαιτήσεων των περισσοτέρων ανθρώπων.

Σε μικρότερες ποσότητες η βιταμίνη D λαμβάνεται από ορισμένες τροφές, όπως τα ψάρια (σολωμός και λιπαρά ψάρια) και ιχθυέλαια, ο κρόκος του αυγού, τα εμπλουτισμένα δημητριακά και τα γαλακτοκομικά προϊόντα, το βοδινό κρέας, το συκώτι και τα μανιτάρια.

Ποιες είναι οι μορφές της βιταμίνης D;

Η βιταμίνη D έχει δύο μορφές:

  1. Εργοκαλσιφερόλη (D2)

Ανευρίσκεται στο φυτικό βασίλειο.

  1. Χοληκαλσιφερόλη  (D3)

Συντίθεται στο δέρμα με τη φωτολυτική δράση της υπεριώδους ακτινοβολίας..

Οι δύο αυτές μορφές της βιταμίνης D απορροφώνται από το έντερο, μεταφέρονται  στο ήπαρ και αποθηκεύονται ως 25-ΟΗ χοληκαλσιφερόλη. Στη συνέχεια η τελευταία μετατρέπεται σε καλσιτριόλη στους νεφρούς. Η καλσιτριόλη είναι η ενεργός μορφή της βιταμίνης D και συμπεριφέρεται ως ορμόνη.

Τι μπορεί να προκαλέσει η έλλειψη βιταμίνης D στα παιδιά;

Η έλλειψη βιταμίνης D στα παιδιά μπορεί να οδηγήσει σε μια κατάσταση που ονομάζεται ραχίτιδα. Στη ραχίτιδα, τα οστά των παιδιών δεν στερεοποιούνται σε ικανοποιητικά επίπεδα, με αποτέλεσμα να παραμορφώνονται. Αποτέλεσμα της χρόνιας και βαριάς έλλειψης βιταμίνης D στα παιδιά είναι οι σκελετικές ανωμαλίες.

Πρώιμα σημεία της ραχίτιδας στα βρέφη είναι: η κρανιόφθιση, δηλαδή παρατηρείται μαλάκυνση στο πίσω τμήμα του κρανίου, η καθυστέρηση της οδοντοφυΐας και η μεγάλη πρόσθια πηγή που καθυστερεί να κλείσει.

Παράλληλα μπορεί να υπάρχει ανεπάρκεια της βιταμίνης D που δεν καταλήγει σε κλινική συμπτωματολογία. Η έλλειψη και η ανεπάρκεια της βιταμίνης D πρέπει να αντιμετωπίζονται για την υγιή ανάπτυξη των οστών, την πρόληψη της οστεοπενίας και της οστεοπόρωσης.

Πέρα από τη δράση της βιταμίνης D στα οστά, η δράση της φαίνεται να είναι σημαντική και για άλλες λειτουργίες του οργανισμού. Τα τελευταία χρόνια, πλήθος επιστημονικών μελετών υπογραμμίζουν τον σημαντικότατο ρόλο της βιταμίνης D στη συνολική υγεία του οργανισμού. Επιδρά στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος, καθώς ρυθμίζει τη λειτουργία των Β και Τ λεμφοκυττάρων. Μειώνει τον κίνδυνο ανάπτυξης πολλών τύπου καρκίνου, μέσω της αναστολής της καρκινικής αγγειογένεσης και του πολλαπλασιασμού καρκινικών κυττάρων. Μειώνει την ανάπτυξη καρδιαγγειακών νοσημάτων. Η χαμηλή πρόσληψη βιταμίνης D συνδέεται με κακή οδοντική υγεία, αυξημένο κίνδυνο για την ανάπτυξη αλλεργιών και αυτοάνοσων νοσημάτων, όπως ο διαβήτης τύπου Ι και η σκλήρυνση κατά πλάκας. Ακόμη, η έλλειψη βιταμίνης D στη μητέρα μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα στην ομαλή ανάπτυξη του νευρικού συστήματος του παιδιού. Νέα επιστημονικά στοιχεία  επιβεβαιώνουν τη σημασία της επάρκειας της βιταμίνης D στην πρόληψη της υπέρτασης και της παχυσαρκίας στην παιδική και εφηβική ηλικία.

Από τι εξαρτάται η σύνθεση της  βιταμίνης D;

Η σύνθεση της βιταμίνης D στο δέρμα εξαρτάται από την εποχή, το γεωγραφικό πλάτος μιας περιοχής, την ηλικία, το χρώμα του δέρματος, την εθνικότητα, την κάλυψη του δέρματος από ρούχα, τις δραστηριότητες σε εξωτερικούς χώρους, τη χρήση αντηλιακών και την ατμοσφαιρική ρύπανση.

Στα χαμηλά επίπεδα βιταμίνης D στα νεογνά και βρέφη συντελούν τα μειωμένα επίπεδα της βιταμίνης D της μητέρας και ο αποκλειστικός θηλασμός. Στο μητρικό γάλα η βιταμίνη D είναι χαμηλότερη από αυτήν που περιέχεται στα τεχνητώς εξανθρωποιημένα γάλατα.

Ποια παιδιά είναι υψηλού κινδύνου για έλλειψη/ανεπάρκεια βιταμίνης D;

  • Παιδιά της μαύρης φυλής.
  • Παιδιά που ζουν σε περιοχές χωρίς ή χαμηλή ηλιοφάνεια.
  • Θηλάζοντα βρέφη που δεν λαμβάνουν συμπληρωματικά βιταμίνη D.
  • Παιδιά με χρόνια νοσήματα που παρουσιάζουν ανεπαρκή απορρόφηση του λίπους όπως: η νόσος του Crohn, η κοιλιοκάκη, η κυστική ίνωση.
  • Παιδιά που λαμβάνουν χρόνια φαρμακευτική αγωγή με τα αντιεπιληπτικά φάρμακα φαινυτοίνη ή φαινοβαρβιτάλη
  • Παιδιά που λαμβάνουν χρόνια γλυκοκορτικοειδή
  • Παιδιά με χρόνια ηπατική ή νεφρική ανεπάρκεια.
  • Πρόωρα βρέφη.

Ποια παιδιά πρέπει να ελεγχθούν για έλλειψη βιταμίνης D;

Δε χρειάζεται να γίνεται έλεγχος σε όλα τα παιδιά για έλλειψη βιταμίνης D.  Σύμφωνα με τις τελευταίες οδηγίες όλων των αρμόδιων διεθνών οργανισμών συμπεριλαμβανομένης και της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Παιδιατρικής έλεγχος για έλλειψη ή ανεπάρκεια βιταμίνης D χρήζει να γίνεται μόνο στις ομάδες υψηλού κινδύνου που αναφέρθηκαν πιο πάνω ή όταν υπάρχει υποψία από την κλινική εξέταση.

Πώς γίνεται η διάγνωση της έλλειψης βιταμίνης D;

Η διάγνωση της έλλειψης βιταμίνης D γίνεται με τη μέτρηση της 25-ΟΗ Βιταμίνης D στο αίμα. Προς το παρόν δεν είναι πλήρως τεκμηριωμένες οι φυσιολογικές τιμές της 25-ΟΗ βιταμίνης D για τα παιδιά.  Οι πλέον αποδεκτές τιμές και ορισμοί είναι:

  • Φυσιολογικές τιμές 25ΟΗ βιταμίνης D:  ≥20 ng/mL (50 nmol/L)
  • Ανεπάρκεια βιταμίνης: 25OHD: 12 ως 20 ng/mL (30 ως 50 nmol/L)
  • Έλλειψη βιταμίνης D: 25OHD: <12 ng/mL (<30 nmol/L)

Χρειάζεται το παιδί μου να λαμβάνει προληπτικά συμπληρώματα βιταμίνης D;

Συμπληρώματα βιταμίνης D συνίσταται να λαμβάνουν προληπτικά:

  • Βρέφη που θηλάζουν αποκλειστικά (400 IU/την ημέρα) ή βρέφη που θηλάζουν μερικώς, μέχρι να λαμβάνουν ποσότητα ενός λίτρου γάλα εμπλουτισμένο με βιταμίνη D ή εμπλουτισμένα δημητριακά με βιταμίνη D.
  • Μη θηλάζοντα βρέφη μέχρι να λαμβάνουν ποσότητα ενός λίτρου γάλα εμπλουτισμένο με βιταμίνη D.
  • Πρόωρα βρέφη
  • Παιδιά με χρόνια νοσήματα που μπορεί να σχετίζεται με έλλειψη βιταμίνης D.

Όλοι οι αρμόδιοι διεθνείς παιδιατρικοί φορείς προτείνουν τη συμπληρωματική χορήγηση βιταμίνης  D σε δόση 400 IU/την ημέρα κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους ζωής εφόσον κρίνεται απαραίτητο από το ιστορικό.

Πώς χορηγείται η βιταμίνη D;

Βιταμίνη D υπάρχει διαθέσιμη σε υγρή μορφή και δίνεται με τη μορφή σταγόνων ή με τη μορφή μασώμενων δισκίων ή χαπιών στα μεγαλύτερα παιδιά . Χρειάζεται προσοχή στη χορήγηση ορθής δοσολογίας γιατί η υπερβιταμίνωση D μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση του ασβεστίου στο αίμα και επιβάρυνση της νεφρικής λειτουργίας.

Μπορεί να κάθεται το παιδί στον ήλιο για να συνθέτει βιταμίνη D;

Σε χώρες που υπάρχει αυξημένη ηλιοφάνεια και σε παιδιά με ανοικτό χρώμα δέρματος, η έκθεση στον ήλιο για 10-15 λεπτά ημερησίως το μεσημέρι είναι αρκετή για την παραγωγή της απαραίτητης ποσότητας βιταμίνης D στα παιδιά. Στην αντίθετη περίπτωση, παιδιά με σκούρο χρώμα δέρματος και που κατοικούν σε χώρες με χαμηλή ηλιοφάνεια απαιτείται περισσότερος χρόνος ηλιακής έκθεσης. Βέβαια σε βρέφη κάτω των 6 μηνών προτείνεται η αποφυγή της έκθεσης στον ήλιο, αλλά και σε μεγαλύτερα παιδιά προτείνεται η περιορισμένη ηλιακή έκθεση, λόγω του κινδύνου ανάπτυξης καρκίνου του δέρματος.

Σκαφοειδής θώρακας (Χοανοειδής θώρακας ή θώρακας των υποδηματοποιών)

Σκαφοειδής θώρακας (Χοανοειδής θώρακας ή θώρακας των υποδηματοποιών)

Ο Σκαφοειδής Θώρακας (ΣΘ) είναι μια συγγενής ανατομική ανωμαλία του προσθίου θωρακικού τοιχώματος, η οποία συνίσταται σε οπίσθια εισολκή (εντύπωμα) του στέρνου και των παρακείμενων πλευρικών χόνδρων. Ο σκαφοειδής θώρακας είναι η πιο συχνή συγγενής ανωμαλία του θωρακικού τοιχώματος στο γενικό πληθυσμό και αφορά συχνότερα αγόρια.
Η αιτία είναι άγνωστη και δεν έχει βρεθεί κάποια γενετική ανωμαλία, αλλά συνήθως ανευρίσκεται και σε άλλα άτομα μέσα στην οικογένεια. Σπανιότερα συνδέεται και με άλλες παθήσεις της σπονδυλικής στήλης όπως κύφωση, σκολίωση, σύνδρομο Μarfan κ.ά.                                  

 Στις περισσότερες περιπτώσεις το πρόβλημα είναι κυρίως αισθητικό, καθώς το παιδί μεγαλώνει. Μόνο σοβαρές δυσμορφίες του θώρακα μπορεί να συνοδεύονται από δυσλειτουργία της καρδιάς και των πνευμόνων.

Θεραπεία δεν απαιτείται στις περισσότερες περιπτώσεις. Χειρουργική θεραπεία  απαιτείται μόνο σε βαριές δυσμορφίες με συνοδό αναπνευστική δυσχέρεια και καρδιακή δυσλειτουργία. Ωστόσο με την εξέλιξη των χειρουργικών μεθόδων, πολλά παιδιά και έφηβοι επιζητούν μέσω αυτών, ένα καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα. Καλύτερη ηλικία για την αισθητική διόρθωση, είναι η εφηβική, αφού έχει ολοκληρωθεί η ανάπτυξη του παιδιού.

error: Content is protected !!